La teoría de los archipiélagos / Alice Kellen
por Kellen, Alice [autor/a]; Gómez García, Ana [ilustrador/a].
Tipo: LibroEditor: Barcelona : Planeta , 2022 Edición: 1ª ed.Descrición: 285 p. : il. cor ; 20cm.ISBN: 9788408264385.Materia(s): Amor | Natureza | DebuxoRecursos en liña: Faga clic para acceso en liña Resumo: A teoría dos arquipélagos vén dicir que todos somos illas, chegamos sós a este mundo e ímonos exactamente igual, pero necesitamos ter outras illas ao redor para sentirnos felices no medio dese mar que une tanto como separa. Eu sempre pensei que sería unha illa pequeniña, desas nas que hai tres palmeiras, unha praia, dúas rochas e pouco máis; sentinme invisible durante gran parte da miña vida. Pero entón apareciches ti, que sen dúbida serías unha illa volcánica chea de grutas e flores. E é a primeira vez que me pregunto se dúas illas poden tocarse na profundidade do océano, aínda que ninguén sexa capaz de velo. Se iso existe, se entre os corais e sedimentos e o que sexa que nos ancora no medio do mar hai un punto de unión, sen dúbida somos ti e eu. E, se non é así, estamos tan preto que estou convencido de poder chegar nadando ata ti.Tipo de ítem | Localización actual | Sinatura topográfica | Dispoñibilidade | Data de vencemento | Código de barras | Datos do exemplar |
---|---|---|---|---|---|---|
Prestable | IES Fernando Blanco Sala préstamo | 82N-C KEL teo | Dispoñible | CED072000012416 |
|
Apaixonante, intensa, desgarrada, tenra, a nova novela de Alice Kellen, a autora de novelas xa inesquecibles como Nosotros en la luna, El chico que dibujaba constelaciones ou El mapa de los anhelos, é unha bela historia que navega no territorio do amor, a emoción máis desexada.
A autora que namorou máis dun millón de lectores.
A teoría dos arquipélagos vén dicir que todos somos illas, chegamos sós a este mundo e ímonos exactamente igual, pero necesitamos ter outras illas ao redor para sentirnos felices no medio dese mar que une tanto como separa. Eu sempre pensei que sería unha illa pequeniña, desas nas que hai tres palmeiras, unha praia, dúas rochas e pouco máis; sentinme invisible durante gran parte da miña vida. Pero entón apareciches ti, que sen dúbida serías unha illa volcánica chea de grutas e flores. E é a primeira vez que me pregunto se dúas illas poden tocarse na profundidade do océano, aínda que ninguén sexa capaz de velo. Se iso existe, se entre os corais e sedimentos e o que sexa que nos ancora no medio do mar hai un punto de unión, sen dúbida somos ti e eu. E, se non é así, estamos tan preto que estou convencido de poder chegar nadando ata ti.
3º-4º ESO
1º-2º BAC
Formación Profesional